KORKUSUZ SELİM

[Ayhan Sarıkaya]

KORKUSUZ SELİM(3)

Selim, yemeğini yedikten sonra Tülin’in getirdiği sade kahveyi yudumlamaya başladı…Tülin,altı ayda patronunun bütün özelliklerini öğrendiğini sanıyordu…Neye nasıl tepki vereceğini,nelere kızacağını,nelerden hoşlanacağını az çok kafasına yerleştirmişti…Kahvesini,hiç geciktirmezdi…

Bürosuna ve ev adresine gelen zarfları tek tek açtı ve incelemeye aldı…Önce ev adresine gelenlere göz gezdirdi.

Bir tanesi dikkatini çekti; yazılanların içinde ciddiyet aramaya çalıştı…Ne derece samimi,ne derece içtendi…Beyaz bir kağıda el yazısı ile yazılmış kısa öyküyü,içi burkarak okudu.Döner koltuğuna yaslanıp bir kez daha gözden geçirdi:


“ Selim Ağabey!!!...

Sana bu mektubu zor şartlar altında kalarak yazmak zorunluluğunu hissettim…Bana bir ağabey gibi yardımcı olacağına bütün kalbimle inanmaktayım…Benim ki; aile sorunları ile ilgili durumlar…Ben, yine de size özelimi açmakta hiçbir sakınca görmemekteyim…

Fazla uzatmadan durumumu hemen açıklayayım…Kocamla sorunlar,yaşamaya başladım…Evleneli iki yıl oldu…Hatta ben ona yıldırım gibi aşık olmuş,düğünü bekleyemeden kaçmıştım.Bu yüzden, ailemle de hala barışamadım…Her ne kadar annemle gizliden gizliye görüşmüş olsam da;babam,beni evlatlıktan reddettiğini söylüyormuş…

Kocama gelince; ilk zamanlar, bana çok bağlıydı…Taa ki çocuğum dünyaya gelene kadar…Ne olduysa ondan sonra oldu.Her şey birden bire değişiverdi.Geceleri geç gelmeye başladı.Alkol de alıyordu,geç geldiği gecelerde…Sonra bir gün arabamız satıldı.

- Niçin satma gereğini duydun dediğimde; geçim şartlarının çok zorlaştığını ileriye sürüyordu…Allah’a şükür kocamın işi de fena değil.Bir şirkette mühendis olarak çalışıyor…Hal böyle iken;geçenlerde evin eşyalarına icra gelmez mi…Onur meselesi yaptım;eşyaları kurtarmak için kolumdaki ve boynumdaki altınları bozdurup icraya olan borcunu kapattım…

Artık sessiz kalamazdım.Niye böyle çıkmazlara girdiğinin hesabını sormaya başladım…Peşinden,kavgalar başladı…Sonra öğrendim ki kumara başlamış..İşin en ilginç tarafı da; telefonuna gelen mesajlara gözüm takıldı. Sevgilisiyle birlikte oluyormuş,ne yazık ki…Sevgili mi,şıllık mı o da belli değil ya…

Şimdi sana yalvarıyorum Selim ağabey…Namını duydum.Korkusuzluğunu bilmeyen yok…Beni bu çıkmazdan kurtaracak kişi,senden başkası olamaz…Sana çok güveniyorum…Gidişatımın ,aile faciasına dönmesini lütfen önle, efendim…Kocam,zarfın içersine koyduğum şu resimdeki adam.Çalıştığı yer,Ak deredeki Yılmazlar şirket…Benim telefonum: 0 542 326.. ..Kocamın cep telefonu ise: 0 504 346…..dır

Saygılar sunuyorum efendim…

Ayşe Keskin…”

Okudukları, Korkusuz Selim’i oldukça etkilemişti…Çocukluk yılları geldi aklına…Mutsuz bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmişti.Anne babası arasındaki kavgalar,bitmek tükenmek bilmiyordu…Babası tarafından acımasızca annesinin dövülmesine; gün geçmiyordu ki şahit olmasın… Babasının aşırı şekilde kumara düşkünlüğü, berbat olan yaşantılarının içine edilen pislikten başka bir şey değildi.Sonra sokak orospusunun peşine takılıp, evi ocağı terk etmesi;kendi dünyasında fırtınalar koparmasına,bu acımasız alemin mutsuz bir çocuğu olarak büyümesine neden olmuştu…

Kadının küçük çocuğu gözlerinin önüne geldi. Onun, büyüdüğü zaman mutsuz bir kişi olmasına gönlü razı olamazdı…Okudukları,kendi yaşam öyküsüne benziyordu,aşağı yukarı…Buna kayıtsız kalamazdı…

Önündeki bloknotdefterine gerekli telefon numaralarını kayıt etti.

Sıradaki diğer mektuba, yukardan aşağıya göz gezdirdi…

“Selim baba!..

Ocağına düştüm…Allah, olmayanlara da versin,oturduğum hariç;kirada üç tane dairem var.Kiracılarımın birisi hayırsız çıktı…Kendisine baştan güvenip, kontrat yapmamıştım.Kiracı, altı ay geçtikten sonra kirayı vermez oldu.Bir yıldır da alamıyorum.Yanına gittiğimde,beni silahı ile tehdit ediyor…Kirayı alabilirsen hepsi senin olsun,ya da kiracıyı çıkarabilirsen altı aylık kira bedeli kadar para sana helal olsun…

Ben, Faik Gündüz…Selamlar baba…”


Mektubu okuduktan sonra buruşturup çöpe fırlattı:

- Ha s…tir lan,adi köpek…Beni parayla satın alacağını mı sandın alçak!...İşini baştan sağlam alsaydın da noterden kontrat yapsaydın,geri zekalı deyyos…

Sonuncu mektuba geçmeden önce, Tülin’in kapıyı tıklayışıyla irkildi.

- Selim ağabey,telefonla çağırdığım beyefendi geldiler.İçeriye girsinler mi?..

- Gelsinler bakalım…

Orta boylu, kel kafalı şişko adam, açılan kapıdan içeriye süzülüp, Korkusuz Selim’in karşında yerini aldı.

Korkusuz Selim’in keskin bakışları, adamın suratına kurşun gibi saplandı…Empati yeteneği oldukça fazlaydı…Hiç yanılmamıştı,bu zamana dek.Bu yaşına kadar ne insanlarla karşılaşmıştı.Hepsinin ayrı dünyalarında kendisine göre dersler çıkarmasını bilmişti...Dört dörtlük ben dürüstüm diyen bir insanın bile zaafları olabileceğini; gizli, bastırılmış,bilinç altına yerleştirilmiş, sinsi emellerinin, ortamını bulduğunda; gün yüzüne çıkacağını adı gibi biliyor,tilki gibi sezinliyordu…Masumane roller ona sökmezdi.Kendisini farklı göstermeye çalışanlardan oldukça gıcık kapardı…İnsan,neyse o olmalıydı…

Oturuşuyla, duruşuyla, konuşmasıyla, davranışlarıyla bütünlük içerisinde olmalı, yapmacık göz boyamalarından kesinlikle kaçınmalıydı. Kendisindeki bir takım farklı özelliklerini,diğer insanların üzerinde silah olarak kullanıp, üstünlük taslamamalıydı...

Selim, bu duygular içerisinde; karşısındaki adamın iç dünyasını şıp diye okudu:


- Evet, beyefendi sizi dinliyorum…Derdiniz nedir?


DEVAM EDECEK !!!...