KAS KASTASI OLMAK

**Admin** Çarş. Mayıs 27, 2009 2:48 pm

Zordur kas hastası olmak.
Her hastalık zordur tabiî ki ama bu bir başka.
17 yaşlarında yakalar çoğunlukla erkek çocuklarını.
Baharında daha hayalleri vardır yaşamak istediği.

Dışardan bakıldığında hiç belli olmaz bu hastalık.
Güçsüzlük, tükenmişlik sarar vücudu yıllar geçtikçe.
Hele çevrenin alayları ayrı bir eritir insanı.
<<kırıtma len>> derler, <<ne bu dansöz müsün sen ?>>
Bilmezler dizlerin güçsüzlüğünü….
Kalçalardan adım atmak zorunda olduğunuzu.

Onlara göre her şey tamdır.
Güçsüzlük tembellikten gelir.
Başlarlar akıldaneliğe…
<<şöyle yap, böyle koş, şunu ye, bunu içme, bak bana zımba gibiyim vs. vs >>
Bilmezler tanımazlar güçsüzlüğü, anlamazlar erimeyi.
Güneşte kalmış kara akıl verirler sanki.
<<bak bizi dinle erimezsin o zaman >> der gibi.

Sanki karın elinde erimemek.
Çok kızardım, sinir olurdum bu akıldanelere.
<<bağlamalıyım elini ayağını>> hadi bakalım ne yapabilcen.?

Kördürler bu akıldaneler
Göremiyorlardı kaderin bağladığını.
Üç beş gün hastalandıklarında naz üstüne naz yapanlar,
Nezle olduklarında tafralarından yanına varılmayanlar,
<<sabır, sabır >> derler sana, yılların yorgunluğuna.
En küçük bir ikazını bile çekmezler bırak nazını…..

Zordur bu kas hastalığı, çok zor.
Hastalık hafif gelir inanın bu akıldaneler bin beter.
Hiç çekilmezler.
Yıllar geçer olgunlaşırsınız.
Kırklı yaşlara ulaşırsınız.
Hastalığınıza güler geçer, şu akıldanelere acırsınız.

Zordur kas hastası olmak.
Toplumun tüm acımaklı başlarını aşabilmek,
Tüm alaylarını duymazdan gelebilmek,
Mimari engelleri hiç anlatmayayım onlar akıldanelerden daha dürüst.

Engelliler desteğinizden umudu kesmiş dostlar…
Köstek olmayın yeter.
01.03.2008
UĞUR ÖZALTIN