KORKUSUZ SELİM(8)

[Ayhan Sarıkaya]

KORKUSUZ SELİM(

Çakal Seyfi, önündeki mektubu okurken renkten renge giriyor,dişlerini gıcır tadıyor,soğuk terler döküyordu.

“Çakal Seyfi!

Öncelikle selamlarımı iletirim. Her ne kadar birbirimizin kuyusunu kazmaya çalışsak da Allah’ın selamını, düşmanım dahi olsa esirgemem. Nasılsın bakıyım? Yer altı dünyasındaki kirli işlerin ne alemde? Bugünlerde kimlerin canını yakmaya devam ediyorsun?Hangi masumların kanına girmektesin?Duyduğuma göre işlerini büyütmüşsün.Allah, daha çok versin.Ama illegal işlerinde beyaz kadın ticaretine de el atmışsın.Bu senin şanına ters düşmüyor mu?Ben şahsen,yer altı dünyasının Korkusuz’u olarak beyaz kadın ticaretinden tarafa değilim.Kirli işlerimize bir de zavallı genç kızlarımızı mı alet edelim?Onların masum bedenlerinden rantlar mı kazanalım?

Şimdi seni ikaz ediyorum. Ceza olarak bana göndermiş olduğun payımı iki misline çıkarıyorum. Eğer pek yakında bu çirkin işinden vaz geçmezsen servetini satsan bana göndereceğin payımı karşılayamazsın.Ona göre;kendine gel, ayakların yere bassın.Yine sana ufak tefek yolsuzluklar yapmana izin veriyorum.Yalnız dediğim gibi beyaz kadın ticaretini kafandan sil. Silmezsen; ben seni haritadan silerim…

Şunu da unutmadan hatırlatayım. Köpeklerine söyle; benim bölgemde dolaşmasınlar. Yoksa yine kan gövdeyi götürecektir, ona göre. Selamlar…

Korkusuz Selim…”

Çakal Seyfi, mektubu okuyup bitirdiğinde kan ter içinde kalmış,adeta ağzından köpükler saçıyordu.Yanındaki iki adamı da pür dikkat onu izliyorlar,gözlerini ondan ayırmıyorlardı.

Mektubu yırtıp, paramparça etti.Hırsını alamadı,parçaları lime lime doğradı.Parmaklarının ucu acımıştı neredeyse.

-Ulan orospu çocuğu. Ulan İtin dölü. Daha dünkü çocuk,racon kesmeye başladı.Kral kesildi başımıza.Bunun defterini düzmenin zamanı geldi de geçiyor.

Yanında hazır ol da bekleyen adamına:

- Beni can kulağı ile dinle Garga.Sana görev vereceğim.Sen, nasılsa kodese girip çıkmaya alışıksın.Bu köpeğin işini ancak sen bitirirsin.

Karga, can kulağı ile dinliyordu. Burnunun uzun olması, ona bu lakabı kazandırmıştı yer altı dünyasında. Bir de karga gibi siyah olması,arada bir gülerken; gakk diye ses çıkarmasıyla tam da karga lakabına uyuyordu.Onun da zoruna gitmiyordu artık.İsmini söyleseler,kendisi bile dönüp bakmazdı.Hatta ismi bile hafızasında silinmişti. Abdülcabbar.Kim anlar, kim dinlerdi,Abdülcabbar’ı.Resmi dairelerde de işi olmayınca ismi ön plana çıkmıyordu.Sadece kodese girip çıkarken Abdülcabbar işe yarıyordu.

Gardiyanlar, her seferinde:

- Karga Abdülcabbar, yine mi geldin ? diye takılmadan edemezlerdi.İsminin başında her zamanki gibi karga takısı bulunmak zorundaydı.

Çakal Seyfi:

-Şimdi sana o köpeğin payını verecem.Onun mekanına gideceksin.Orada paraları verirken,işini bitireceksin.Seni içerde krallar gibi bakarım.Tamam mı?

Çantaya, gerekli paraları koyduktan sonra Kargaya uzattı. Karga, emre itaat etmenin ağırbaşlılığı ile çantayı kolunun altına sıkıştırdı. Gözleri,patronunun gözlerine kenetlenmişti adeta…

- Tamam patron. Sen,Korkusuz’un kellesini masanın üzerinde bil.

- Goçum gargam benim. Eğer O itin ifadesini alırsan yer altı dünyasında yıldızın parlar.İşte o zaman diğer mafya bozuntuları sana Allah gibi taparlar.Bak goçum,şu hergelenin işini bitir sana Bodrum’dan bir yazlık alacam.Hapiste de fazla yatmazsın zaten.Çıktıktan sonra da fahişelerle hayatını yaşatırım sana.

Fahişeler kelimesini duyunca; yutkundu.Ağzının suyu aktı.En büyük zaafı kadınlardı.Kadınsız yapamıyordu.Fahişler,en büyük tutkusuydu.Onlarla düşüp kalkmak için can atıyordu.Kirli işlerden kazandığı bütün paraları,onlar için harcıyor,bir türlü dizginleyemediği cinsel dürtüsünü böylece tatmin ediyordu.Gülecekmiş gibi oldu:

- Gakkk diye ince bir ses çıkardı.

Karga Abdülcabbar, hiç itirazsız emrini kabul edince; Çakal Seyfi,biraz rahatlamıştı.

“Yarından sonra Korkusuz olmayacak. Garga da kodeslerde çürüyecek.Ben de yer altı dünyasının tek hakimi olacağım.Böylece eski şatafatlı günlerime döneceğim Diye içsel düşünceler içinde sinsi sinsi gülüyordu.

Korkusuz Selim, bürosunda gelen dert mektuplarını gözden geçiriyor, önemli olanları tekrar okumak için çekmecesine atıyordu.

Bir tanesine dikkatlice baktı.Daha önceden aşinalık kazandığı bir isimdi. Ayşe Keskin.

Yazılanlara şöyle bir göz gezdirdi:

“Selim ağabey,

Sana ne kadar teşekkür edeceğimi bilemiyorum. Allah senden binlerce razı olsun. İyi ki varsın. Kocam,senin tokadını yedikten sonra;evine tam manasıyla bağlandı.İşten çıkar çıkmaz hemen eve gelip,bizlerle ilgileniyor.Artık aklı başına geldi sayılır.Eski mutluluğumuza geri döndük.İnşallah her zaman böyle sürüp gider hayatımız.Ben de senin için çok dua ediyorum.Mutluluk senin yakandan hiçbir zaman düşmesin.

Ayşe Keskin.

Korkusuz Selim’in ofisinin dış kapısı uzun uzun çaldı.Sekreteri Tülin’in otomatik düğmeye basmasına fırsat vermeden gerekli uyarıyı yaptı.

- Sakın düğmeye basma,Tülin abla.Biraz bekle.Ben sana aç dediğim zaman açarsın.

- Tamam Selim Bey.

Çakal Seyfi’nin Karga Abdülcabbar’ın geldiğini,kamaranın manitüre vurduğu görüntüsünden hemen anlamıştı.Üzerindeki tedirginliği bir süre izledi.Karga,iki de bir belindeki silahı kontrol ediyordu.

“ Bu hayra alamet değil” diye düşündü.

Korkusuz, tedbirini almakta gecikmedi.Oturduğu koltuğa dublörünü andıran maketini oturttu.Kendisi de her zamanki zula olduğu yere geçti.Sesinin maketten çıkması için mikrofonu ayarladı.Her şey tamamdı.

- Şimdi aç bakalım kapıyı Tülin abla. Hemen yanıma gönder.

- Tamam abi.

Karga, biraz sonra Tülin’in yanındaydı.

- Korkusuz Selim ağbeyimle görüşmek istiyorum.

- Buyur!İçerde kendisi.Seni bekliyor.

Karganın birden bire ayakları titremeye başladı .Kalbi küt küt atıyordu.Ne de olsa Korkusuz’u gebertecekti.

İçeriye heyecanla girdi.

- Hoş geldin karga!

- Hoş bulduk Selim!

- Payımı mı gönderdiler?

Elindeki çantayı masaya doğru yanaştırırken, belindeki silahı makete doğrultu ve bütün mermileri bir saniyenin içerisinde boşalttı.

Tam geriye dönüp çıkacaktı ki;boynuna dayanan silahla neye uğradığına şaşırdı:

- Karga!!!.Ne yazık ki ava giden avlanır!!!..

DEVAM EDECEK…